Niepubliczne pośrednictwo pracy

Niepubliczne pośrednictwo pracy

Polskie prawodawstwo dopuszcza obsługę rynku pracy nie tylko przez publiczne służby zatrudnienia, ale również przez inne instytucje, w tym przez agencje zatrudnienia.

Prawne funkcjonowanie niepublicznych instytucji zajmujących się pośrednictwem pracy stało się możliwe od 1990 r. Pierwszym aktem normatywnym umożliwiającym funkcjonowanie niepublicznych biur pośrednictwa pracy była ustawa z 29.12.1989 r. o zatrudnieniu (Dz. U. Nr 75, poz.446).

Obecnie prowadzenie agencji zatrudnienia reguluje ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz. U. Nr 69, poz. 415 z późn. zm) oraz ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095, z późn. zm.). Świadczenie tego typu usług wymaga wpisu do rejestru podmiotów prowadzących agencje zatrudnienia.

Wojewódzki Urząd Pracy w Szczecinie w imieniu Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego wydaje certyfikat o dokonaniu wpisu do rejestru podmiotów prowadzących agencje zatrudnienia uprawniający do świadczenia usług w zakresie:

pośrednictwa pracy polegających w szczególności na:

• udzielaniu pomocy osobom w uzyskaniu odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej oraz pracodawcom w pozyskaniu pracowników  o poszukiwanych kwalifikacjach zawodowych,
• pozyskiwaniu i upowszechnianiu ofert pracy,
• udzielaniu pracodawcom informacji o kandydatach do pracy, w związku ze zgłoszoną ofertą pracy,
• informowaniu kandydatów do pracy oraz pracodawców o aktualnej sytuacji i przewidywanych zmianach na lokalnym rynku pracy,
• inicjowaniu i organizowaniu kontaktów osób poszukujących odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej z pracodawcami,
• kierowaniu osób do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych, o którym mowa w art. 85 ust.2

doradztwa personalnego polegających w szczególności na :

• prowadzeniu analizy zatrudnienia u pracodawców, określaniu kwalifikacji pracowników i ich predyspozycji oraz innych cech niezbędnych do wykonywania określonej pracy,
• wskazywaniu źródeł i metod pozyskania kandydatów na określone stanowiska pracy,
• weryfikacji kandydatów pod względem oczekiwanych kwalifikacji i predyspozycji,

poradnictwa zawodowego polegających w szczególności na:

• udzielaniu pomocy w wyborze odpowiedniego zawodu i miejsca zatrudnienia,
• udzielaniu informacji niezbędnych do podejmowania decyzji zawodowych w szczególności o zawodach, rynku pracy oraz możliwościach szkolenia i kształcenia,
• inicjowaniu, organizowaniu i prowadzeniu grupowych porad zawodowych, zajęć aktywizujących   w zakresie pomocy w aktywnym poszukiwaniu pracy,
• udzielaniu pracodawcom pomocy w doborze kandydatów do pracy, w szczególności na udzielaniu informacji i doradztwie w tym zakresie,

pracy tymczasowej polegającej w szczególności na:

• zatrudnianiu pracowników tymczasowych i kierowaniu tych pracowników oraz osób niebędących pracownikami do wykonywania pracy tymczasowej na rzecz i pod kierownictwem pracodawcy użytkownika, na zasadach określonych w przepisach o zatrudnianiu pracowników tymczasowych.

Świadczenie usług w ww. zakresie podlega wpisowi do Krajowego Rejestru Agencji Zatrudnienia.
Krajowy Rejestr Agencji Zatrudnienia jest jawny i publikowany na stronie internetowej: www.kraz.praca.gov.pl

Zgodnie z polskim prawem, za pośrednictwo pracy płacą tylko pracodawcy, którzy poszukują pracowników. Osoby korzystające z usług pośrednika pracy nie powinny nic płacić. Wynika to z art. 19 d ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz. U. z 2008r, Nr 69, poz. 415 z późn. zm.).

Żaden z pośredników nie może od nas żądać pieniędzy, w tym, pokrycia "kosztów administracyjnych" np. telefonów do pracodawców, znaczków czy ksero ! Wyjątkiem są pośrednicy oferujący pracę za granicą. Mogą oni pobierać opłaty, ale musi to być kwota, związana z "faktycznie poniesionymi kosztami" związanymi ze skierowaniem do pracy za granicą, o czym mówi art. 85 ust. 2 pkt 7 ww. ustawy. Są to koszty związane z:

* dojazdem i powrotem osoby skierowanej,
* wydaniem wizy,
* zrobieniem badań lekarskich,
* tłumaczeniem dokumentów.
Agencja pośrednictwa pracy za granicą nie może jednak pobierać opłat za znalezienie pracodawcy.

 *U w a ż a j! *

Wszystkie opłaty, jakimi zostałeś obciążony w związku z wyjazdem do pracy za granicą, muszą zostać wymienione w umowie cywilnoprawnej, którą podpisujesz z pośrednikiem. Prawo zobowiązuje pośrednika do podania w umowie:

1. nazwy zagranicznego pracodawcy;
2. okresu zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej;
3. rodzaju oraz warunków pracy i wynagrodzenia, a także przysługujące osobie kierowanej do pracy świadczenia socjalne;
4. warunków ubezpieczenia społecznego oraz od następstw nieszczęśliwych wypadków i chorób tropikalnych;
5. obowiązków i uprawnień pracownika oraz pośrednika,
6. zakresu odpowiedzialności cywilnej stron w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania umowy zawartej między agencją pośrednictwa pracy a obywatelem polskim, w tym stronę pokrywającą koszty dojazdu i powrotu osoby skierowanej do pracy w przypadku nie wywiązania się pracodawcy zagranicznego z warunków umowy oraz tryb dochodzenia związanych z tym roszczeń;
7. kwoty należnej agencji pośrednictwa pracy z tytułu faktycznie poniesionych kosztów związanych ze skierowaniem do pracy za granicą;
8. informacji o trybie  i warunkach dopuszczania cudzoziemców do rynku pracy w państwie wykonywania pracy;
9. innych zobowiązań stron.

Jeśli nie ma, chociaż jednej z wymienionych informacji w umowie, to uważaj, abyś nie stracił!